تلویزیون اینترنتی آستان نیوز
برای نمایش آرشیو پخش زنده کلیک کنیدفاطمه، ای معصومه آل طه! آمدی و بارانِ شوق، خاکِ تشنهدلمان را سیراب کرد. آمدی و هر گامت، رستاخیزی شد برای قلوب مشتاق. اما نه آمدن تو تنها گشودن یک در نبود که یادآوری پیوندی از جنس نور و جنون بود. تو آمدی، با کولهباری از دلتنگی برای برادری که خود، خورشید خراسان بود؛ همان علی ابن موسیالرضا (ع)، سلطان قلبهای عاشقان.
تو آمدی، اما نه با پای آسودگی که با پای درد و فراق، با چشمانی که گویی هنوز از دور گنبد طلایی برادرت را در افق آرزو میدیدند. آه، چه غریب است داستان شما خواهر و برادر! یک جان در دوپیکر، دو نور از یک مشرق. او در طوس؛ غریبالغربا، پناه درماندگان و تو در قم؛ کریمه اهلبیت، پناه دلهای بیکس. گویی هر ذره از وجود تو، نجوای “رضا جانم” را زمزمه میکرد و هر تپش قلبت، پیام “خواهرت آمد” را به طوس میرساند.
تو تجسم انتظار بودی، تصویر رنجِ دوری از برادر و ما، هرگاه به پابوس حرمت میآییم، در آستان قدس تو، ابتدا سلامی بهسوی برادر میفرستیم. اینجاست که حس میکنیم قم و مشهد، نه دو شهر که دو بال یک کبوترند که دل را تا عرش پرواز میدهند. اینجا میان این صحن و سرای پاک بوی حرم امام رضا (ع) به مشام میرسد، بوی غربت و مظلومیت، بوی رأفت و کرامت.
ای بانوی کرامت، ای خواهر خورشید! آمدنت به این خاک نقطه عطفی بود در تاریخ این سرزمین. تو تنها یک زائر نبودی، تو رساننده پیام عشق و شفاعت بودی. از آن روز قم، پایگاه علم و تقوا شد و نام تو، مهر تأییدی بر اعتبار این شهر. سلام بر تو، ای معصومه! سلام بر تو، ای آینه تمامنمای رأفت رضوی! سلام بر تو و بر این پیوند مقدس که تا ابد، چراغ راه دلهای ما خواهد بود.
یادداشت: حامد شجاعی باغینی
انتهای پیام/